(Rozwalil mnie ten potwor. Ok, jak rpisz dwoma postaciami naraz, to ja moze tez sprobuje...xD)

[Ikiris] Na polu nioslo sie echo glosnej klotni. Rozmawiajacy nie bardzo zwracali uwage na to, ze ktos moze ich uslyszec.
- To jest TWOJA ksiezniczka. Moze i jej tez sluze, ale moje miejsce jest tutaj, przy Gildii - Ikiris machnal dlonia w kierunku ludzi ze swojej frakcji. Byl wyraznie zdenerwowany.
- Rozumiem, ze to jest odpowiedz... - warknal Gilbert. On i Ikiris mieli teraz podobne stroje, tylko w roznych kolorach. - Nie powinienes nalezec do Pierwszego Kregu.
Ikiris wywrocil oczami i westchnal. Byl pewien, ze zlosc czarownika jest spowodowana troska o bliska osobe. Ponioslo ich obu. Spokojniej odparl:
- Ja tez mam bliskich, ktorych musze chronic. Gdy tu sie wszystko skonczy, obiecuje, pojade do Asyavrick i wypelnie swoja powinnosc. A teraz wybacz, bede jej sluzyl tutaj, chroniac z innymi Quantharie przed tym potworem.
Kiwnal glowa w pozdrowieniu i odszedl. Wiedzial, ze wlasnie stracil pomoc Gilberta, na ktora liczyl. Czarnoskrzydly posiadal wiedze, ktora sie juz z nimi podzielil, mimo to warto by go miec przy sobie w tej bitwie.
Ikiris nie byl zadowolony. Byl zmeczony walka, snuciem planow bitewnych, udawaniem, ze wszystko jest w porzadku oraz martwil sie tym potworem. Do tego nie wyspal sie, a rany, chociaz nieliczne, sprawialy bol. Rozejrzal sie po polanie, zauwazyl Sachi i postanowil z nia porozmawiac. Usmiechnal sie smutno do niej.
- Co sadzisz o tym wszystkim...?


[Moreri] Moreri zrobila sobie odpoczynek pod drzewem. Lezala z rekoma zalozonymi za glowa i wpatrywala sie w niebo. W ogole nie rozumiala zamieszania wokol tego dziwnego stworzenia. Potwor, jak potwor, zabije sie go i tyle. Nie ma co sie przejmowac. Moze gdyby Maricka uczynila ja kapitanem Przymierza, bardziej by zaprzatalo to jej mysli, ale nie. Ciagle spotykala sie z jednoglosnym 'nie'...
Czula, ze moze tak bezkarnie sie obijac - tylko by przeszkadzala tym, ktorzy jeszcze pomagali rannym. Sama...umiala tylko zabijac, wiec czekala na rozkazy. Ziewnela glosno i upewniwszy sie, ze sztylety ma w poblizu, zamknela oczy.

(nikt nie pisze, wiec Ikirisa na chwile porzuce xD)

Moreri cos nie dawalo spokoju. Rozejrzala sie wokol. Aaa. To ona...juz ja kiedys widziala... Nawet znala, uwazala za nudna osobe i niezbyt darzyla sympatia. Przeciez przynaleznosc do Frakcji nie oznacza tego, ze bedzie sie wszystkich kochac... Wystarczy ich oszczedzi...tolerowac. Do tego Moreri dzis nie byla w swoim 'trajkoczacym wcieleniu', by isc jej podokuczac lub odejsc i wesolo posciemniac z magami, czy kimkolwiek innym. Po chwili zastanowienia stwierdzila, iz moze veyanka cos wie wiecej na temat rozkazow. W koncu byla zastepczynia jej najwyzszej glownodowodzacej Maricki. Dzwignela sie z ziemi i po wykonaniu dluzszego skoku, z gracja wyladowala przed Sekai.
- Hm... Nieloty na niewiele sie chyba zdadza teraz. - Zaslonila usta przed ziewnieciem, a potem usmiechnela sie chytrze.

(jak chcesz ja wyprobowac, to moge zrobic jakies rp...np.z moim ksiezulkiem, hahah, tzn.nowym ocem albo z kims innym)

Ikiris kiwnal glowa, chociaz nie byla to odpowiedz, ktorej oczekiwal. Wlasciwie sam nie byl pewien, co chcial uslyszec... Nie dziwil sie, ze martwila sie o leki i rannych, w koncu sie tym zajmowala. Tak samo jak on, wraz z innymi musial zajac sie strategia i decyzja o tym, co dalej robic. Z tej racji wiedzial nieco wiecej od zwyklych czlonkow frakcji. Jednak ta wiedza nie byla dostateczna rekompensata za wielka odpowiedzialnosc. Popatrzyl za jej wzrokiem.
- Ach... - zamyslil sie na chwile. - Ponoc niedlugo maja przybyc posilki z frakcji... Tylko nie jestesmy pewni, czy mozemy pozwolic sobie na tak dlugi odpoczynek... Nie wiadomo jak dlugo to cos pozostanie na gorze... - mruknal. - A do tego krolestwa odmowily pomocy, twierdzac, ze pojawienie sie Arxis Beruin to nasza wina - zacisnal piesci. - Na Najwyzszego...oni nie rozumieja, ze to nie jest zwykle monstrum, ktore nie stanowi powaznego zagrozenia...?
Wszystko bylo przeciwko nim, ale nie chcial tego mowic glosno...

(To zrobie rpa, hehe)

- Damy sobie z nim rade - szepnal. Chcial w to wierzyc. Albo wmowic tak bardzo, az uwierzy.
Milczal przez chwile... Przypomnial sobie jeszcze cos. To dla magow bylo wazne. Powinien zadbac, by wszyscy o tym uslyszeli. Troche watpil, by Sachi to sie przydalo. O ile dobrze pamietal, zajmowala sie raczej leczeniem masciami, niz magia...
- Nasza potyczka aktywowala pole mocy na polnoc stad. Mozemy zregenerowac tam energie magiczna...
Znow sie zamyslil. Magia... Czy jego magia sie przyda tutaj..? Gilbert nic nie wspominal, by byl odporny na iluzje i strach. Nie mowil tez, ze nie jest... W koncu to byl stwor shattow...

(my¶l o tym, ¿e kiedy¶ bêdê musia³a w koñcu ruszyæ tego potwora wcale nie jest taka znowu ³atwa - nie jestem dok³adnie pewna jak on dzia³a i czym dysponuje XD poza tym, co widaæ na obrazku o3o no i zarzucam Nerenie dzia³anie, nie mo¿e tak bezczynnie siedzieæ |D ...i wypieram siê rpienia Veil'em >.> nie jestem z nim wystarczaj±co zaznajomiona, ¿eby umieæ siê w niego wczuæ, zaraz bym z niego Naraku zrobi³a XDXD)

"Sojusz to chyba nie a¿ taki dramat..." Nerena wzruszy³a lekko ramionami koñcz±c banda¿owanie rêki. Zgiê³a j± kilka razy. Trochê bola³o, ale nie a¿ tak, ¿eby nie mog³a trzymaæ w niej tarczy i odbijaæ ciosów. Na ca³e szczê¶cie. "Szczególnie, je¶li tylko na chwilê" dokoñczy³a my¶l, po chwili zastanowienia.
Buntownicy byli teraz tak przykrzy, wkurzeni czy zdo³owani, ¿e ciê¿ko jej by³o wytrzymaæ w takiej atmosferze. W³a¶ciwie, to mo¿e powinna jako zastêpczyni Veil'a co¶ z tym zrobiæ... nie, niech on co¶ z tym zrobi, w koñcu ona jest jedynie zastêpc±. Wiêc zastêpuje go, gdy to on nic rozporz±dziæ nie mo¿e. Teraz raczej mo¿e.
Nerena, nic nikomu nie mówi±c wysz³a z obozu. Ta, rola zastêpcy... wygl±da na to, ¿e bêdzie musia³a zastêpowaæ go w reprezentowaniu Armii na zewn±trz. Czyli powinna pój¶æ do Magów i Wojowników i dowiedzieæ siê, co w³a¶ciwie uznaj± za stosowne robiæ, gdy potwór w koñcu siê ruszy. Wyda³o jej siê to ca³kiem logiczne, ¿e skoro oni wygrali bitwê, bêd±, rzecz jasna, wiedzieli lepiej, co robiæ. Niech sobie wiedz±.
Postanowi³a udaæ siê do Wojowników. W razie, gdyby uznali j± za nieproszonego go¶cia, bêdzie jeszcze w stanie przewidzieæ jako tako, co s± w stanie zrobiæ. Z Magi± wola³a jednak nie igraæ. Nigdy nie wiadomo, co zrobi± ci... magowie. Jak tylko dotar³a do obozowiska Wojowników uzna³a, ¿e w³a¶ciwie do nich te¿ ¿ywi jak±¶ wrodzon± antypatiê. Pewnie dlatego w³a¶nie frakcje siê nie lubi³y. Od razu pozna³a kilka osób, z którymi walczy³a. Z t± koci± veyank± chyba... tak, chyba te¿ siê zetknê³a w walce. Nerena nie wypatrzy³a przywódczyni Przymierza wiêc skierowa³a siê w kierunku veyanki.

Sachi u¶miechnê³a siê lekko. Ten szept niós³ zaskakuj±co du¿o pokrzepienia. Wyprostowa³a siê i wyci±gnê³a rêce w górê przeci±gaj±c siê.
- Czemu nie. Wiêcej energii na pewno przyda siê w trakcie walki z tym czym¶. Zaklêcia lecz±ce te¿ mog± byæ do¶æ mocno po¿±dane, ten bydlak bez walki siê nie podda - mrugnê³a do Ikirisa.
W³a¶ciwie by³o jej trochê g³upio mówiæ o walce z tak± pewno¶ci± w momencie, gdy sama w walkê wnosi³a niewielki wk³ad. Prawie ¿aden, jej wk³adem by³o leczenie... ale czy to wystarczy?

Do nozdrzy Sekai doszed³ zapach tev'vonki, a do uszu - cichy, metaliczny d¼wiêk. Odwróci³a siê.
Rozpozna³a nowo przyby³±, walczy³y przez krótk± chwilê w czasie bitwy. Bardzo mocna rêka. Zdecydowane ruchy. A ten d¼wiêk to skrzyd³a - wra¿liwe kocie uszy wy³apywa³y delikatne dzwonienie, gdy Buntowniczka siê porusza³a. Co j± tu sprowadzi³o? Sekai zastyg³a w bezruchu, ze swoim przenikliwym spojrzeniem utkwionym w jej twarzy, nie siêgaj±c po broñ, ale bêd±c w gotowo¶ci to uczyniæ. Czeka³a, a¿ tev'vonka ujawni swoje nastawienie i zamiary.